Friday, July 3, 2009

အေမွာင္ထဲ လြင္႔ေမ်ာျခင္း

အနာမက်က္သိေရ ေကာင္းကင္ေလွာင္ျခိဳင္႔ထဲက
အက်ယ္ခ်ဳပ္က်နီေရ တိမ္တိုက္တိ
ရြာစရာ မတြိ မခ်င္း
ခရီးဆက္ရဖို႔သိ။

အလကားရေရ နိတိကို
အမည္းေရာင္းသုတ္လိုက္ခါ ညျဖစ္လာေကေလ႔
နက္ဖခါကိုရာ ျခယ္သခြင္႔ဟိေက
ေရႊအိုေရာင္ေတာက္ေတာက္ေခ်
မိုးထသားတစ္ခုလံုးကို
သုတ္လိမ္းလို္က္ခ်င္ယင္႔။

ပင္လယ္တစ္ခု၏ လေရာင္တမ္းခ်င္းကို
ေကာင္းကင္နားနန္႔ နားဆင္လို႔မရ
ကမ္းစပ္တစ္ခုလံုး အမြမြၾကြီလားခါ
သဲေသာင္လို႔ ကင္းပြန္းတပ္ခံလိုက္ေမ။

သခၤန္းစာတစ္ခုလို႔ ဆိုေက
စာမၾကီညက္ခေရ သခၤန္းစာရာ ထင္ယင္႔
အခါခါ ရႈံးနိမ္႔ဖို႔
သိသိနန္႔ ေက်ာ္ဖတ္ခေရ သခၤန္းစာတစ္ခု
အဂုထထိေလ႔ ျပန္လွန္ဖို႔ မိနီေရ။

သီအိုရီမဟိေရ ညျဖစ္လို႔နီဖို႔
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းအျပင္ဘက္ထိ
ဒိုင္ယာရီက လြင္႔ေမ်ာ
ေနာက္ဆံုးစာမ်က္နွာထိ
မေျပာင္းလဲႏိူင္ေရ သေကၤတတိဖုံး
က်ဆံုးနီေရ လူတစ္ေယာက္ဇာတ္လမ္းက
အရယ္သန္ေရလူတိ
ဝမ္းနည္းရေလာက္ေအာင္ အေရာင္ရင္႕လာေရ။


အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါေရ
ညီစု(၀၃၊၀၇၀၉)

No comments:

Post a Comment

 
ဝထၱဳမိတ္ဆက္

အေမွာင္ကို အေရာင္သုတ္ထားေရ အလင္း
“ေမာင္နီသာ နက္ဖန္ခါ မင္းမ်က္လံုးတိအားလံုးေကာင္းလားျပီး ကမာၻၾကီးကို မင္းျမင္တြိရဖို႔ဗ်ယ္။”
ဆရာဝန္ေျပာေရ စကားကိုနားေထာင္ယင္း သူေကာင္းဝမ္းသာလားသည္။
အေဂါင္႔နေဂါင္႔ပင္ နက္ဖန္ခါသည္သူ႔ အတြက္ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းနီဗ်ယ္။နက္ဖန္အယင္ေရာက္ပါဖိ…။

ဆက္လက္ရႈစားရန္

ငါရို႕သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္

ကမာၻၾကီး၏ အနာဂတ္တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းသည္ မိတ္ေဆြ၏ လက္ထဲတြင္ဟိသည္။


ဝထၱဳမိတ္ဆက္

လွည္းက်ိဳးနရီ
“အျပစ္မကင္းေရ လူႀကီးတိေၾကာင့္ အျပစ္ျဖစ္ခဲ့ရေရအေခ်၊ သူ႔၀ဋ္ၾကြီးတိ ပိသထက္ ပိုပိမလာေအာင္ ကိုယ္သယ္ယူလို႔ရယင္႔သားနဲ႕ မ်က္စိမွိတ္ ေနာက္မခိုင္းပါကဲ႔ သားေခ်…”




ဝထၱဳျပခန္းထဲသို႔ ၾကြပါ
ကဗ်ာမိတ္ဆက္

ရင္နင္႔ရြက္ၾကြီ
ေနာင္တဆုိစြာ ၾကိဳတလို႔မရပိုင္
ဘဝဆိုစြာေလ႔ ကိုယ္ခ်င္ပိုင္ ဆြဲလုိ႔ရေရ
မွ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းကမဟုတ္။
ရလာေရ သခၤ ါန္းစာတိ
ခ်ိတ္ဆြဲလို႔ၾကည္႔ ျပန္ေလ႔
ျမိဳးလံုးကြ်တ္ထြန္းထားေရ
ဝါကြ်တ္မီးပံုးတိရာ ျဖစ္လားေရ။

ကဗ်ာျပခန္းထဲသို႔ၾကြပါ

ျပတိုက္ ေဆာင္ပုဒ္

ဘဝရွင္သန္ျခင္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ အဓိပၸါယ္သည္ စိတ္ေက်နပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။


သင္၏ ေျဖသိမ္႔ႏိုင္စြမ္းမွရာ
ထိုစိတ္ေက်နပ္ျခင္းကို ရွာေဖြပါ.....

ညီစု.....






ျပတိုက္အဝင္ဝသို႔