အက်ယ္ခ်ဳပ္က်နီေရ တိမ္တိုက္တိ
ရြာစရာ မတြိ မခ်င္း
ခရီးဆက္ရဖို႔သိ။
အလကားရေရ နိတိကို
အမည္းေရာင္းသုတ္လိုက္ခါ ညျဖစ္လာေကေလ႔
နက္ဖခါကိုရာ ျခယ္သခြင္႔ဟိေက
ေရႊအိုေရာင္ေတာက္ေတာက္ေခ်
မိုးထသားတစ္ခုလံုးကို
သုတ္လိမ္းလို္က္ခ်င္ယင္႔။
ပင္လယ္တစ္ခု၏ လေရာင္တမ္းခ်င္းကို
ေကာင္းကင္နားနန္႔ နားဆင္လို႔မရ
ကမ္းစပ္တစ္ခုလံုး အမြမြၾကြီလားခါ
သဲေသာင္လို႔ ကင္းပြန္းတပ္ခံလိုက္ေမ။
သခၤန္းစာတစ္ခုလို႔ ဆိုေက
စာမၾကီညက္ခေရ သခၤန္းစာရာ ထင္ယင္႔
အခါခါ ရႈံးနိမ္႔ဖို႔
သိသိနန္႔ ေက်ာ္ဖတ္ခေရ သခၤန္းစာတစ္ခု
အဂုထထိေလ႔ ျပန္လွန္ဖို႔ မိနီေရ။
သီအိုရီမဟိေရ ညျဖစ္လို႔နီဖို႔
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းအျပင္ဘက္ထိ
ဒိုင္ယာရီက လြင္႔ေမ်ာ
ေနာက္ဆံုးစာမ်က္နွာထိ
မေျပာင္းလဲႏိူင္ေရ သေကၤတတိဖုံး
က်ဆံုးနီေရ လူတစ္ေယာက္ဇာတ္လမ္းက
အရယ္သန္ေရလူတိ
ဝမ္းနည္းရေလာက္ေအာင္ အေရာင္ရင္႕လာေရ။
ညီစု(၀၃၊၀၇၀၉)
No comments:
Post a Comment