အခ်ိန္တိက တစ္မႈန္႔ခ်င္းၾကီြ
မသီသိေရ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နန္႔
တမ္းတမႈတိက သူ႔ကိုယ္သူ ဆြဲဆန္႔နိန္ကတ္ေတ။
လြတ္လပ္ေတ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက
မစီးစြာၾကာေရ ဖိနပ္ပိုင္
ေဂ်ာင္မွာမိႈင္ဗ်ယ္
အာဂႏၶဳပိုင္ ထိုင္ပနာ ၾကည္႔နိန္ယင္႔။
အတၱက
ခံယူခ်က္အျဖစ္ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ဝင္ခလို႔
ျမက္ႏုကိုစား
ၾကည္နိန္ေရ ရီကိုေသာက္
လင္းစြာေမွာင္စြာေတာင္ မတူညီဗ်ယ္။
စိတ္အိပ္အေပါက္နန္႔
ေကာက္နိန္ေရ ရည္မွန္းခ်က္တိအတြက္
အတိတ္ကို အလည္ေရာက္ဖို႔ေတာင္
လမ္းစရိတ္မရ။
တရပ္တရြာမွာ
ျမွပ္ပစ္ခေရ ကတိသစၥာတိ
လူမသိပဲ ဖုတ္ထားေရ ငပိပိုင္
ေပါင္မုန္နန္႔ အတြိ႔မွာ
ျပာအျဖစ္ေျပာင္း
ေဟာင္းႏြမ္းဆြီးျမိ႔
ျပန္တူးဖို႔မိဗ်ယ္။
အိမ္ျပန္စိတ္ကူးကေလ႔
စကၠဴပါးေခ်တိနန္႔ အတိြ႔မွာ
မိုးလင္းတိုင္း သစ္ခ်ခံလိုက္ရေရ မ်က္ခ်ီးပိုင္
ေပၚလာလိုက္ ေဖ်ာက္ခံရလိုက္။
အမွန္က
မမက္မေမာ မက္ခေရအိမ္မက္က
အခုထက္ထိမႏူိးေအာင္
ကကြက္ဆန္းတိ္ထိုး
တစ္မ်ိဳးျပီး တစ္မ်ိဳးညိႈ႔
ကိုယ္႔ကို ခ်ိဳင္နိန္ေရ ၾကိဴးကို
ကိုယ္တိုင္က်စ္လို႔
ျဒပ္မဲ႔ႏြံထဲမွာ
နစ္သထက္နစ္….။
တဆစ္ဆစ္နာလာေရ
ရင္ဘတ္ကို ေရွ႔တမ္းတင္
ေလာဘဆံပင္ကို ကိုက္ဗ်ယ္
အယင္က အသိုက္ကို သတိတရ
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတနိန္႔မွ
အျပံဳးေထာက္ၾကိဳေရ မိဘကို
ေအာ္တိုမ်ား ထိုးခိုင္းရဖို႔လားဂု။
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါေရ
ညီစု
Saturday, June 6, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment