Saturday, June 6, 2009

မွန္ထဲမွာေထာင္ဗ်ယ္ ဖတ္ဖို႔ အိပ္ရာထ၀တၳဳ(၂)

တခါကေလ႔ ျခီရွည္ေရ မိုးေဂ်ာက္စြာ ကရင္ျပည္ကို ေရာက္လားပါလတ္။ ကားစီးယင္းနန္႔လမ္းမွာ ေျပာက္က်ားတိနန္႔တြိပနာ ယင္းေျပာက္က်ားတိက ကားထက္မွာပါေရ ကရင္မဟုတ္ေတ ေလးေယာက္ကို ဖမ္းလာပါေရ။ ယင္းထဲမွာ အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္၊ တရုတ္တစ္ေယာက္၊ ကုလားတစ္ေယာက္၊ မိုးေဂ်ာက္ကေတာ့ သိေရအတုိင္း ရခိုင္။
ေျပာက္က်ားတပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ယင္းတပ္က ေျပာက္က်ားဗိုလ္စြာ ထမင္းစားၿပီးခါစ၊ (ေျပာရဖို႔သိမ့္ ယင္းဗိုလ္စြာကေကာင္းဆိုးေရလတ္။) ဖမ္းလာသမွ်လူမ်ိုဳးျခားကို စိတ္မခ်င္ေက မခ်င္ပိုင္ သတ္ပစ္တတ္ေတာ။ ေၾကာင္က ၾကြက္ကို က၀တ္ပိုင္ ကစတ္တတ္ေတ။
ယပိုင္နန္႔ ဖမ္းလာစြာ လူေလးေယာက္ကိုတြိမွာ ေျပာက္က်ားဗိုလ္စြာအႀကံရဗ်ယ္။ လူေလးေယာက္ကိုေခၚဗ်ယ္ မီးေရလတ္။
``မင္းရို႕ေလးေယာက္ရပ္၊ ယၿပီးေက ငါမီးစြာကိုေျဖ…´´
အားလံုးက အံ့ၾသၿပီးေၾကာက္လန္႔နီကတ္ေတ။
ဗိုလ္ႀကီးက ပါးစပ္ဟပနာ
``ငါအခုနာကမွ ထမင္းစားၿပီးသိမ့္ ပါးစပ္က အနံ႔ကို အနံ႔ခံရဖို႕… နံမနံငါ့ကိုေျပာ`` ဆိုၿပီးေျပာေရ။
ပထမဆံုးအဂၤလိပ္အလွည့္ ျဖစ္ခ်င္စြာက ယင္းအဂၤလိပ္က မစဥ္းစား ေျပာက္က်ားဗိုလ္ ပါးစ ဟသိမ့္..။နံစြာကိုး
``နံေရ..နံေရ´´လို႔ ေျပာလိုက္ေတ…
ဗိုလ္ႀကီးက ``ေအ အဂၤလိပ္ ငါ့ကို အားမနာ ပါးမနာ``ဆိုဗ်ယ္ သနတ္တစ္ခ်က္တည္း ပစ္သတ္ပစ္ေတ။ ေအတစ္ခါ တရုတ္အလွည့္။ တရုတ္ကေလ႔ မစဥ္းစားဗ်ယ္ အမွန္အတိုင္းေျပာေလ႔ အသတ္ခံရဖို႕ဆိုဗ်ယ္ ဗိုလ္ႀကီး ပါးစဟမီးေရအခါ
``မႊီးေရ မႊီးေရ ´´ ဆိုၿပီးေျမာက္ေတ။ေယမွာ ဗုိလ္ႀကီးက ``ေအ တရုတ္ငါ့ကို အေခ်ထင္လာ ယာ လားလီ´´ ဆိုဗ်ယ္ သနတ္နန္႔ပစ္သတ္လိုက္ျပန္ေရ..
အခုတစ္ေခါက္ ကုလား အလွည့္၊ ကုလားက လူၾကည့္ရစြာဂ်လည္နန္႔တူေရ ဗိုလ္ႀကီးကေလ႔ တခ်ေခ်ပင္မေစာင့္ ကုလားကို ထပ္မီးေရ။ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ေတ။ ကုလားက မ်က္ႏွာကို တည္ပနာ
``ေအ နိန႔္ နွာစီးနီပါေရ ဗုိလ္ႀကီး´´
ေယမွာ ဗိုလ္ႀကီးက ဂ်လည္က်ခ်င္ေရ ငါမီစြာကိုမေျဖ ယာလားလီယား အရာတေကာင္ ဆိုဗ်ယ္ သနတ္နန႔္ပစ္သတ္ျပန္ေရ။
အခုေနာက္ဆံုး မိုးေဂ်ာက္အလွည့္မွာေလ႔ ဗိုလ္ႀကီးက ပါးစဟပီးျပန္ေရ မုိးေဂ်ာက္က ပါးစက အနံ႔ကို မသၽၽွဳခင္ စိတ္ပါလက္ပါ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဗိုလ္ႀကီးကိုၿပံဳးျပပါေရ…
ယၿပီးေက စကားတိကို တစ္ခြန္းခ်င္း ေျပာခ်လုိက္ေတ..
``ဇာသူပိုင္ အန႔ံရွဴရပါဖို႕ေလ ဗိုလ္ႀကီး…
``ဗိုလ္ႀကီးကို ခ်စ္သူပိုင္လား…´´
``ဗိုလ္ႀကီး ရန္သူပိုင္လား…´´
``ဗိုလ္ႀကီးု တပည့္ပိုင္ပါလား…´´
ခ်စ္ေတလူ တစ္ေယာက္ အနိန္နန႔္ ွ သၽၽွဳခါ ခ်စ္ေတစိတ္နန္႔ သၽၽွဳလို႕ ဇာအနံ႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္မႊီးပါဖို႕… မုန္းေရလူတစ္ေယာက္ အေနနန္႔ သၽၽွဳေကေတာ့ အန႔ံမႊီးမႊီး မမႊီးမႊီး နံပါဖို႕… လက္ေအာင္ငယ္သားပိုင္သၽၽွဳေရခါ ေတာ့ေက.. နံနံမႊီးမႊီးပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာရဲလို႕ ႏွာေစးရပါဖို႕…
မိုးေဂ်ာက္စကားဆံုးခါ ေျပာက္က်ားဗိုလ္ႀကီးစြာ ေကာင္းေက်နပ္ပနာရယ္ပါေရ။ ယၿပီးေက မိုးေဂ်ာက္ကို ခ်ိဳင္ထားေရႀကိဳးတိကိုၿဖီပီးလိုက္ၿပီးေက။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ ဒဂၤါးတဆိ္ေခ်ပါ ပီးလိုက္ပါေရ မုိးေဂ်ာက္ေလ ေျပာက္က်ားဗုိလ္ကို ႏႈတ္ဆက္ဗ်ယ္ ယင္းတပ္ထဲက လမ္းေလွ်ာက္ယင္းထြက္လားခပါေရ..
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါေရ
ညီစု
(၁၊၃၊၂၀၀၉)

No comments:

Post a Comment

 
ဝထၱဳမိတ္ဆက္

အေမွာင္ကို အေရာင္သုတ္ထားေရ အလင္း
“ေမာင္နီသာ နက္ဖန္ခါ မင္းမ်က္လံုးတိအားလံုးေကာင္းလားျပီး ကမာၻၾကီးကို မင္းျမင္တြိရဖို႔ဗ်ယ္။”
ဆရာဝန္ေျပာေရ စကားကိုနားေထာင္ယင္း သူေကာင္းဝမ္းသာလားသည္။
အေဂါင္႔နေဂါင္႔ပင္ နက္ဖန္ခါသည္သူ႔ အတြက္ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းနီဗ်ယ္။နက္ဖန္အယင္ေရာက္ပါဖိ…။

ဆက္လက္ရႈစားရန္

ငါရို႕သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္

ကမာၻၾကီး၏ အနာဂတ္တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းသည္ မိတ္ေဆြ၏ လက္ထဲတြင္ဟိသည္။


ဝထၱဳမိတ္ဆက္

လွည္းက်ိဳးနရီ
“အျပစ္မကင္းေရ လူႀကီးတိေၾကာင့္ အျပစ္ျဖစ္ခဲ့ရေရအေခ်၊ သူ႔၀ဋ္ၾကြီးတိ ပိသထက္ ပိုပိမလာေအာင္ ကိုယ္သယ္ယူလို႔ရယင္႔သားနဲ႕ မ်က္စိမွိတ္ ေနာက္မခိုင္းပါကဲ႔ သားေခ်…”




ဝထၱဳျပခန္းထဲသို႔ ၾကြပါ
ကဗ်ာမိတ္ဆက္

ရင္နင္႔ရြက္ၾကြီ
ေနာင္တဆုိစြာ ၾကိဳတလို႔မရပိုင္
ဘဝဆိုစြာေလ႔ ကိုယ္ခ်င္ပိုင္ ဆြဲလုိ႔ရေရ
မွ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းကမဟုတ္။
ရလာေရ သခၤ ါန္းစာတိ
ခ်ိတ္ဆြဲလို႔ၾကည္႔ ျပန္ေလ႔
ျမိဳးလံုးကြ်တ္ထြန္းထားေရ
ဝါကြ်တ္မီးပံုးတိရာ ျဖစ္လားေရ။

ကဗ်ာျပခန္းထဲသို႔ၾကြပါ

ျပတိုက္ ေဆာင္ပုဒ္

ဘဝရွင္သန္ျခင္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ အဓိပၸါယ္သည္ စိတ္ေက်နပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။


သင္၏ ေျဖသိမ္႔ႏိုင္စြမ္းမွရာ
ထိုစိတ္ေက်နပ္ျခင္းကို ရွာေဖြပါ.....

ညီစု.....






ျပတိုက္အဝင္ဝသို႔