Saturday, June 6, 2009
မွန္ထဲမွာေထာင္ဗ်ယ္ ဖတ္ဖို႔ အိပ္ရာထ၀တၳဳ(၂)
တခါကေလ႔ ျခီရွည္ေရ မိုးေဂ်ာက္စြာ ကရင္ျပည္ကို ေရာက္လားပါလတ္။ ကားစီးယင္းနန္႔လမ္းမွာ ေျပာက္က်ားတိနန္႔တြိပနာ ယင္းေျပာက္က်ားတိက ကားထက္မွာပါေရ ကရင္မဟုတ္ေတ ေလးေယာက္ကို ဖမ္းလာပါေရ။ ယင္းထဲမွာ အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္၊ တရုတ္တစ္ေယာက္၊ ကုလားတစ္ေယာက္၊ မိုးေဂ်ာက္ကေတာ့ သိေရအတုိင္း ရခိုင္။
ေျပာက္က်ားတပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ယင္းတပ္က ေျပာက္က်ားဗိုလ္စြာ ထမင္းစားၿပီးခါစ၊ (ေျပာရဖို႔သိမ့္ ယင္းဗိုလ္စြာကေကာင္းဆိုးေရလတ္။) ဖမ္းလာသမွ်လူမ်ိုဳးျခားကို စိတ္မခ်င္ေက မခ်င္ပိုင္ သတ္ပစ္တတ္ေတာ။ ေၾကာင္က ၾကြက္ကို က၀တ္ပိုင္ ကစတ္တတ္ေတ။
ယပိုင္နန္႔ ဖမ္းလာစြာ လူေလးေယာက္ကိုတြိမွာ ေျပာက္က်ားဗိုလ္စြာအႀကံရဗ်ယ္။ လူေလးေယာက္ကိုေခၚဗ်ယ္ မီးေရလတ္။
``မင္းရို႕ေလးေယာက္ရပ္၊ ယၿပီးေက ငါမီးစြာကိုေျဖ…´´
အားလံုးက အံ့ၾသၿပီးေၾကာက္လန္႔နီကတ္ေတ။
ဗိုလ္ႀကီးက ပါးစပ္ဟပနာ
``ငါအခုနာကမွ ထမင္းစားၿပီးသိမ့္ ပါးစပ္က အနံ႔ကို အနံ႔ခံရဖို႕… နံမနံငါ့ကိုေျပာ`` ဆိုၿပီးေျပာေရ။
ပထမဆံုးအဂၤလိပ္အလွည့္ ျဖစ္ခ်င္စြာက ယင္းအဂၤလိပ္က မစဥ္းစား ေျပာက္က်ားဗိုလ္ ပါးစ ဟသိမ့္..။နံစြာကိုး
``နံေရ..နံေရ´´လို႔ ေျပာလိုက္ေတ…
ဗိုလ္ႀကီးက ``ေအ အဂၤလိပ္ ငါ့ကို အားမနာ ပါးမနာ``ဆိုဗ်ယ္ သနတ္တစ္ခ်က္တည္း ပစ္သတ္ပစ္ေတ။ ေအတစ္ခါ တရုတ္အလွည့္။ တရုတ္ကေလ႔ မစဥ္းစားဗ်ယ္ အမွန္အတိုင္းေျပာေလ႔ အသတ္ခံရဖို႕ဆိုဗ်ယ္ ဗိုလ္ႀကီး ပါးစဟမီးေရအခါ
``မႊီးေရ မႊီးေရ ´´ ဆိုၿပီးေျမာက္ေတ။ေယမွာ ဗုိလ္ႀကီးက ``ေအ တရုတ္ငါ့ကို အေခ်ထင္လာ ယာ လားလီ´´ ဆိုဗ်ယ္ သနတ္နန္႔ပစ္သတ္လိုက္ျပန္ေရ..
အခုတစ္ေခါက္ ကုလား အလွည့္၊ ကုလားက လူၾကည့္ရစြာဂ်လည္နန္႔တူေရ ဗိုလ္ႀကီးကေလ႔ တခ်ေခ်ပင္မေစာင့္ ကုလားကို ထပ္မီးေရ။ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ေတ။ ကုလားက မ်က္ႏွာကို တည္ပနာ
``ေအ နိန႔္ နွာစီးနီပါေရ ဗုိလ္ႀကီး´´
ေယမွာ ဗိုလ္ႀကီးက ဂ်လည္က်ခ်င္ေရ ငါမီစြာကိုမေျဖ ယာလားလီယား အရာတေကာင္ ဆိုဗ်ယ္ သနတ္နန႔္ပစ္သတ္ျပန္ေရ။
အခုေနာက္ဆံုး မိုးေဂ်ာက္အလွည့္မွာေလ႔ ဗိုလ္ႀကီးက ပါးစဟပီးျပန္ေရ မုိးေဂ်ာက္က ပါးစက အနံ႔ကို မသၽၽွဳခင္ စိတ္ပါလက္ပါ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဗိုလ္ႀကီးကိုၿပံဳးျပပါေရ…
ယၿပီးေက စကားတိကို တစ္ခြန္းခ်င္း ေျပာခ်လုိက္ေတ..
``ဇာသူပိုင္ အန႔ံရွဴရပါဖို႕ေလ ဗိုလ္ႀကီး…
``ဗိုလ္ႀကီးကို ခ်စ္သူပိုင္လား…´´
``ဗိုလ္ႀကီး ရန္သူပိုင္လား…´´
``ဗိုလ္ႀကီးု တပည့္ပိုင္ပါလား…´´
ခ်စ္ေတလူ တစ္ေယာက္ အနိန္နန႔္ ွ သၽၽွဳခါ ခ်စ္ေတစိတ္နန္႔ သၽၽွဳလို႕ ဇာအနံ႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္မႊီးပါဖို႕… မုန္းေရလူတစ္ေယာက္ အေနနန္႔ သၽၽွဳေကေတာ့ အန႔ံမႊီးမႊီး မမႊီးမႊီး နံပါဖို႕… လက္ေအာင္ငယ္သားပိုင္သၽၽွဳေရခါ ေတာ့ေက.. နံနံမႊီးမႊီးပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာရဲလို႕ ႏွာေစးရပါဖို႕…
မိုးေဂ်ာက္စကားဆံုးခါ ေျပာက္က်ားဗိုလ္ႀကီးစြာ ေကာင္းေက်နပ္ပနာရယ္ပါေရ။ ယၿပီးေက မိုးေဂ်ာက္ကို ခ်ိဳင္ထားေရႀကိဳးတိကိုၿဖီပီးလိုက္ၿပီးေက။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ ဒဂၤါးတဆိ္ေခ်ပါ ပီးလိုက္ပါေရ မုိးေဂ်ာက္ေလ ေျပာက္က်ားဗုိလ္ကို ႏႈတ္ဆက္ဗ်ယ္ ယင္းတပ္ထဲက လမ္းေလွ်ာက္ယင္းထြက္လားခပါေရ..
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါေရ
ညီစု
(၁၊၃၊၂၀၀၉)
ေျပာက္က်ားတပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ယင္းတပ္က ေျပာက္က်ားဗိုလ္စြာ ထမင္းစားၿပီးခါစ၊ (ေျပာရဖို႔သိမ့္ ယင္းဗိုလ္စြာကေကာင္းဆိုးေရလတ္။) ဖမ္းလာသမွ်လူမ်ိုဳးျခားကို စိတ္မခ်င္ေက မခ်င္ပိုင္ သတ္ပစ္တတ္ေတာ။ ေၾကာင္က ၾကြက္ကို က၀တ္ပိုင္ ကစတ္တတ္ေတ။
ယပိုင္နန္႔ ဖမ္းလာစြာ လူေလးေယာက္ကိုတြိမွာ ေျပာက္က်ားဗိုလ္စြာအႀကံရဗ်ယ္။ လူေလးေယာက္ကိုေခၚဗ်ယ္ မီးေရလတ္။
``မင္းရို႕ေလးေယာက္ရပ္၊ ယၿပီးေက ငါမီးစြာကိုေျဖ…´´
အားလံုးက အံ့ၾသၿပီးေၾကာက္လန္႔နီကတ္ေတ။
ဗိုလ္ႀကီးက ပါးစပ္ဟပနာ
``ငါအခုနာကမွ ထမင္းစားၿပီးသိမ့္ ပါးစပ္က အနံ႔ကို အနံ႔ခံရဖို႕… နံမနံငါ့ကိုေျပာ`` ဆိုၿပီးေျပာေရ။
ပထမဆံုးအဂၤလိပ္အလွည့္ ျဖစ္ခ်င္စြာက ယင္းအဂၤလိပ္က မစဥ္းစား ေျပာက္က်ားဗိုလ္ ပါးစ ဟသိမ့္..။နံစြာကိုး
``နံေရ..နံေရ´´လို႔ ေျပာလိုက္ေတ…
ဗိုလ္ႀကီးက ``ေအ အဂၤလိပ္ ငါ့ကို အားမနာ ပါးမနာ``ဆိုဗ်ယ္ သနတ္တစ္ခ်က္တည္း ပစ္သတ္ပစ္ေတ။ ေအတစ္ခါ တရုတ္အလွည့္။ တရုတ္ကေလ႔ မစဥ္းစားဗ်ယ္ အမွန္အတိုင္းေျပာေလ႔ အသတ္ခံရဖို႕ဆိုဗ်ယ္ ဗိုလ္ႀကီး ပါးစဟမီးေရအခါ
``မႊီးေရ မႊီးေရ ´´ ဆိုၿပီးေျမာက္ေတ။ေယမွာ ဗုိလ္ႀကီးက ``ေအ တရုတ္ငါ့ကို အေခ်ထင္လာ ယာ လားလီ´´ ဆိုဗ်ယ္ သနတ္နန္႔ပစ္သတ္လိုက္ျပန္ေရ..
အခုတစ္ေခါက္ ကုလား အလွည့္၊ ကုလားက လူၾကည့္ရစြာဂ်လည္နန္႔တူေရ ဗိုလ္ႀကီးကေလ႔ တခ်ေခ်ပင္မေစာင့္ ကုလားကို ထပ္မီးေရ။ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ေတ။ ကုလားက မ်က္ႏွာကို တည္ပနာ
``ေအ နိန႔္ နွာစီးနီပါေရ ဗုိလ္ႀကီး´´
ေယမွာ ဗိုလ္ႀကီးက ဂ်လည္က်ခ်င္ေရ ငါမီစြာကိုမေျဖ ယာလားလီယား အရာတေကာင္ ဆိုဗ်ယ္ သနတ္နန႔္ပစ္သတ္ျပန္ေရ။
အခုေနာက္ဆံုး မိုးေဂ်ာက္အလွည့္မွာေလ႔ ဗိုလ္ႀကီးက ပါးစဟပီးျပန္ေရ မုိးေဂ်ာက္က ပါးစက အနံ႔ကို မသၽၽွဳခင္ စိတ္ပါလက္ပါ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဗိုလ္ႀကီးကိုၿပံဳးျပပါေရ…
ယၿပီးေက စကားတိကို တစ္ခြန္းခ်င္း ေျပာခ်လုိက္ေတ..
``ဇာသူပိုင္ အန႔ံရွဴရပါဖို႕ေလ ဗိုလ္ႀကီး…
``ဗိုလ္ႀကီးကို ခ်စ္သူပိုင္လား…´´
``ဗိုလ္ႀကီး ရန္သူပိုင္လား…´´
``ဗိုလ္ႀကီးု တပည့္ပိုင္ပါလား…´´
ခ်စ္ေတလူ တစ္ေယာက္ အနိန္နန႔္ ွ သၽၽွဳခါ ခ်စ္ေတစိတ္နန္႔ သၽၽွဳလို႕ ဇာအနံ႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္မႊီးပါဖို႕… မုန္းေရလူတစ္ေယာက္ အေနနန္႔ သၽၽွဳေကေတာ့ အန႔ံမႊီးမႊီး မမႊီးမႊီး နံပါဖို႕… လက္ေအာင္ငယ္သားပိုင္သၽၽွဳေရခါ ေတာ့ေက.. နံနံမႊီးမႊီးပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာရဲလို႕ ႏွာေစးရပါဖို႕…
မိုးေဂ်ာက္စကားဆံုးခါ ေျပာက္က်ားဗိုလ္ႀကီးစြာ ေကာင္းေက်နပ္ပနာရယ္ပါေရ။ ယၿပီးေက မိုးေဂ်ာက္ကို ခ်ိဳင္ထားေရႀကိဳးတိကိုၿဖီပီးလိုက္ၿပီးေက။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ ဒဂၤါးတဆိ္ေခ်ပါ ပီးလိုက္ပါေရ မုိးေဂ်ာက္ေလ ေျပာက္က်ားဗုိလ္ကို ႏႈတ္ဆက္ဗ်ယ္ ယင္းတပ္ထဲက လမ္းေလွ်ာက္ယင္းထြက္လားခပါေရ..
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါေရ
ညီစု
(၁၊၃၊၂၀၀၉)
Labels:
miscellaneous,
Philosophical Story,
short story,
ဝထၱဳတို,
အေတြး,
ေပါက္ကရ ၅၀
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment